Dawna cerkiew grekokatolicka wybudowana w stylu bizantyńskim w 1898 r. Obecnie pełni funkcję kościoła rzymskokatolickiego. Kościół wybudowali katolicy obrządku greckiego i używali go do czasu wysiedlenia w 1946 r. Dach stanowi kopuła duża, cztery tzw. dachy niższe proste, dachy dwóch kaplic bocznych, zakończone w narożnikach czterema kopułami małymi. Na wszystkich kopulach są żelazne krzyże.
Dachy i kopuły pokryte są blachą cynkowaną. Wewnątrz znajduje się ołtarz soborowy z drewna dębowego, zaś ołtarz boczny z obrazem Matki Bożej Narodzenia - N. M. P. Drugi ołtarz boczny to ze św. Barbarą. Od 2001 r. w ołtarzu głównym jako nadstawa znajduje się ikonostas z 1902 r. nazywany „Carskimi wrotami”. Ołtarze boczne są w jednym stylu, ubogo zdobione, wykonane w początku XX wieku. Obok kościoła rośnie dąb wielowiekowy „Poganin”. Na okrągłej ścianie kopuły przedstawione są sceny z życia Pana Jezusa i Matki Bożej w 4 obrazach. Reszta ścian pomalowana jest w jednolitych kolorach. Ambona wykonana z drewna jodłowego, ubogo zdobiona, stoi na początku prezbiterium.