Zespół klasztorny Sióstr Serafitek w Strzyżowie

Zespół klasztorny Sióstr Serafitek znajdujący się przy ul. Słowackiego 28 w Strzyżowie stanowi: kaplica, klasztor i ogród z trzech stron. W ogrodzie klasztoru stoi odnowiona figura św. Katarzyny upamiętniająca kościół szpitalny pw. św. Katarzyny. Obecnie z drugiej strony jest plac zabaw dla dzieci.

Kościół pw. św. Katarzyny w Strzyżowie pełnił rolę szpitalnego. W jego pobliżu stał szpital (w dzisiejszym rozumieniu dom ubogich, gdzie mieszkali ubodzy, osoby nieposiadające rodziny i schorowani) ufundowany przez mieszczan strzyżowskich w 1484 r. Przetrwał on prawdopodobnie do końca XVIII w.

Była to obszerna drewniana kaplica, wyposażona w trzy ołtarze. Otaczał ją cmentarz, wydłużony ku północy, na wschód od którego znajdowała się plebania.

Zgodnie z cytowanymi w "Dziejach Strzyżowa" wizytacjami biskupimi kościółek ten miał powstać w XV w. Usytuowany on był w północno - wschodnim rogu "nowego rynku". Dzisiejsza zabudowa ul. Łukowej stanowi kontynuację tzw. „małego rynku”. Szpitalny kościółek św. Katarzyny przestał istnieć w końcu XVIII wieku, kiedy to Austriacy przeprowadzili przez jej teren drogę municypialną do Rzeszowa. Niewiele dłużej przetrwał budynek szpitala i cmentarz szpitalny, ponieważ obydwa nie figurują już na planie katastralnym z 1851 r.

W miejscu kościoła wybudowano kapliczkę, gdzie znajdowała się figura św. Katarzyny. W 1910 r. kapliczka została usunięta, a na miejscu pierwszego kościoła w Strzyżowie wybudowano ochronkę dla dzieci, a przy niej kaplicę pod wezwaniem św. Katarzyny.

Na zaproszenie Ks. Proboszcza Stanisława Kwiecińskiego i za pozwoleniem Ks. Biskupa J. S. Pelczara Siostry Serafitki przybyły do Strzyżowa 3 stycznia 1912 roku.

Swoją seraficką posługę rozpoczęły od otwarcia pracowni szycia i haftu. W niedługim czasie otworzyły również Ochronkę dla dzieci (10.04.1912 r.). Oprócz pracy z dziećmi siostry służyły ludziom biednym i chorym w mieście oraz zajmowały się dekorowaniem ołtarzy i praniem bielizny kościelnej. W okresach wojennych zaprzestano prowadzenia Ochronki.

W czasie I wojny światowej siostry prowadziły w klasztorze szwalnię dla Legionistów, gdzie szyto bieliznę i mundury dla wojska. Po ewakuacji miasta był tu szpital, w którym opiekowano się zakaźnie chorymi, rannymi oraz chorymi podczas epidemii tyfusu i czerwonki.

W 1926 r. w kaplicy zamontowano neogotycki ołtarz z obrazem Matki Bożej Bolesnej (Pieta), a zabytkowa figura św. Katarzyny została przeniesiona do ogrodu klasztornego.

W okresie międzywojennym znów przywrócono działalność Ochronki.

W czasie II wojny światowej klasztor Sióstr Serafitek przejęty został przez wojska niemieckie, gdzie urządzono - do 1942 r. – punkt sanitarny oraz kuchnię dla pracowników.

Działalność wojenna wymusiła remont domu, by znów wznowić Ochronkę. Ze względu na dużą ilość dzieci Ochronka została zamieniona na Przedszkole i Żłobek Dzielnicowy. Po utworzeniu przedszkola samorządowego w domu sióstr prowadzono - do 1972 r. tylko żłobek. Od 1967 r. siostry zajmowały się katechizacją. Klasztor w latach 1972–1975 zajmowany był przez SANEPID, a w późniejszym czasie przez Geodezję i Ochronę Roślin.

Od 1990 r. do chwili obecnej działa przedszkole. Oprócz prowadzenia jednodziałowego przedszkola dla dzieci, siostry katechizują, pomagają ludziom chorym i zajmują się wystrojem kościoła parafialnego Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Strzyżowie.

W 2013 r. figura św. Katarzyny została odnowiona jako wotum wdzięczności za 100-letni pobyt sióstr w Strzyżowie.

Obecnie w tej wspólnocie przebywa 8 sióstr, a w przeciągu ponad 100 lat przewinęło się przez tę placówkę ponad 100 sióstr. Niektóre z sióstr, które pracowały w tej wspólnocie, zmarły i są pochowane na miejscowym cmentarzu.